خواب دیدم خواب  اینکه   مرده ام                                         خواب  دیدم  خسته   و   پژمرده ام

  روی من  خروارها   از   خاک  بود                                           وای  قبر  من  چه   وحشتناک  بود

  تا  میان  گور   رفتم     دل   گرفت                                         قبر  من  سنگ  لحد  را  گل  گرفت

  بالش  زیر  سرم   از    سنگ   بود                                         غرق وحشت سوت و کور و تنگ بود

 خسته بودم  هیچ کس  یارم   نشد                                          زان  میان   یک   تن  خریدارم   نشد

 هر که آمد پیش حرفی راند  و  رفت                                         سوره  حمدی  برایم  خواند  و  رفت

نه رفیقی،  نه شفیقی،   نه کسی                                         ترس  بود  و  وحشت  و   دلواپسی

 ناگهان  از  راه  رسیدند   دو   ملک                                         تیره  شد  در  پیش  چشمانم  فلک

 یک ملک گفتا   بگو   نام   تو  چیست                                        آن یکی  فریاد  زد  رب  تو  کیست؟

 در میان عمر   خود   کن   جستجوی                                        کارهای  نیک  و  زشت  خود  بگوی

 ما   که    ماموران    حی     داوریم                                          اینک  تو  را  سوی  جهنم  می بریم

 دیگر  آنجا    عذرخواهی    دیر    بود                                         دست و  پایم  بسته  در  زنجیر  بود

 غرق   اندوه    و    تالم     دل  فکار                                         می کشیدندم  به  خفت  سوی  نار

 ناگهان   الطاف    حق    آغاز    شد                                         از  جنان  درهای  رحمت   باز   شد

 مردی     آمد     از     تبار    آسمان                                         نور    پیشانیش     فوق    کهکشان

 بر سرش  دستار  سبزی  بسته  بود                                        پیش   پای   حضرت    عشق  آفرین

 دو  ملک  سر   را   به   زیر   انداختند                                       بال  خود  را  فرش   راهش ساختند

 غرق   حیرت   داشتند   این    زمزمه                                       آمده      اینجا     حسین    فاطمه؟

 سوی من  آمد   مرا   شرمنده   کرد                                        مهربانانه    به    رویم    خنده    کرد

 گفت   آزادش   کنید   این    بنده  را                                        خانه   آبادش   کنید   این   بنده   را

 این که  اینجا   اینچنین   تنها   شده                                          کام   او   با   تربت    من    وا شده

 مادرش او را به  عشقم  زاده  است                                          گریه کرده  بعد  شیرش  داده  است

 اینکه می بینید در شور است و شین                                        ذکر    لالائیش    بوده     یا   حسین

 اسم من  راز  و  نیازش  بوده  است                                         خاک  من  مهر  نمازش   بوده   است

 اینکه  در  پیش   شما   گردیده   بد                                         جسم و جانش  بوی  روضه می دهد

 پرچم من را به  دوشش  می کشید                                          پا     برهنه    در    عزایم   می دوید

 سینه  چاک   آل طاها   بوده   است                                         چای  ریز   هیئت    ما    بوده  است

 حرمت من را به  عالم  پاس  داشت                                         ارتباطی   تنگ    با    عباس   داشت

 نذر   عباسم   به   تن   کرده   کفن                                         روز   تاسوعا    شده    سقای    من

 بارها    لعن     امیه     کرده   است                                       خویش   را   نذر   رقیه   کرده   است