هنگامی که دنیا را هرج و مرج، ظلم وفساد، فتنه و اظطراب، قتل و غارت، قحطی و ویرانی، تقلب و نفاق، دورویی و غیبت، سخن چینی و تهمت، کفر و الحاد، بی عفتی و بی حیایی، قساوت قلب و ناامنی و بالاخص عدم توجه عده ای به مقدسات فرا می گیرد، افراد منافق عزیز می گردند، قول مومن را قبول نکنند، دروغ فاسق را رد نکنند، منصف عاجز شود و فاجر بلند پروازی کند، بی حیا مقرب گردد و عبادت به خاطر فخر فروشی بر دیگران انجام پذیرد و صدقه را غرامت و امانت را غنیمت شمارند.
بچه ها در آن زمان بر بزرگان پیشی گیرند، بیماری های مهلک مثلاً ایدز سبب نگرانی می شود، مرد از زن خود کار ناشایست ببیند ولی او را امر ونهی نکند، زنان به واسطه حرص و طمع به مال دنیا در تجارت شرکت کنند و مهریه آنان زیاد باشد، می رسد زمانی بر مردم که صورت ایشان صورت انسان و دل های آنان دل شیاطین باشد و مثل گرگ ها ضرر رساننده و خونریز باشند، کارهای بدی که از آنان سر می زند اگر نهی کنی قبول نکنند و اگر متابعت نمایی به شک و ریب می اندازند و اگر خبری به آنان دهی تکذیبت می کنند و غیبت می کنند و کارهای خوب پیش آنان بدعت می باشد.
دانشمندان پر طمع، عبادت کنندگان ریا کار، تجار رباخوار می باشند.
صحبت از خدا برایشان سنگین باشد، میل به دنیا و هوای نفس اوج گیرد، زنان بدون اجازه همسر از خانه بیرون روند در حالی که بَزَک کرده، عده ای افراد بی بند و باری را علامت روشنفکری به شمار آورند، زنان جامه مرد بپوشند، مردان به صورت زن و زنان به شکل مرد در آیند در آن وقت حلال می شود زن نگرفتن و هلاکت مرد به دست پدر و مادر یا زن و اولاد یا خویشاوندان و همسایه است.
در این هنگام از خداوند بترسید مبادا شما را ناگهان به عذاب دردناک بگیرد. وقتی این زمان فرا رسید واجب است نماز در اول وقت خوانده شود.
در منابر امر به تقوی شود ولی گوینده خود به آنچه می گوید عمل نکند، مال ایتام حلال شمارند، مرد معیشت خود را از کم فروشی به دست آورد، شخص با شریکان خود به خیانت رفتار کند، بازار همه کساد می شود.
ظلم در همه بلاد جاری گردد، اغنیا توشه فقرا را بدزدند، فقیر آخرت خود را به دنیا بفروشد، طلاق بسیار شود و کافران بر مسلمانان چیره شوند.
فرزندان نسبت به پدر و مادر آزار و بی حرمتی روا داشته و عهد و پیمان شکسته و حدود الهی تعطیل شود، قلب ها از هم دور شود، عدل و داد ضعیف گردد، در مساجد دور هم نشسته و ذکر ایشان تمام از مال و دنیا باشد.
حاشیه قرآن را طلا کاری نمایند و مناره ها را طولانی سازند و صف های نماز طویل، ولی قلب هایشان پر از عقده و کینه باشد، مردگان در قبر هایشان نامید از خیر بازماندگان شوند، مرد بر سر قبری رود و بگوید: ای کاش من به جای صاحب این قبر بودم و این به دلیل شدت بلایی است که بر او هجوم آورده است. در آن زمان تسلط زن ها بر مرد ها بسیار و امارت به دست بچه ها بیفتد، افطار در اول ماه رمضان صورت گیرد و روزه در آخرش گرفته شود.
مردم در آخرالزمان خونریزی را سبک شمارند و از هم بیزاری جویند، آبادی ها خراب،جنگل ها خشک و شکاررچیان به وحشت افتند، اظطراب ها و مهاجرت ها و فرار کردن ها فراوان گردد و رازداران خیانت می ورزند.
حوادث کمر شکن روی دهد، ملتی و دولتی با ملت و دولت دیگر جنگ کرده و باعث قحطی شوند،شیطان بر همه چیره شود، اعراب دچار اختلاف شوند و بلند شود ناله و ضجه، بر ضعفا رحم و بر بزرگان احترام نکنند، در این زمان گناهان بسیار و آرزوها طولانی و زمان سریع می گذرد.
شهر بغداد در اثر شورش ها و فتنه ها ویران می گردد، مردم آذربایجان بوسیله طاعون هلاک می شوند، مردم موصل از گرسنگی و گرانی قیمت ها می میرند، شهر حلب در سوریه در زیر صاعقه ها (توپ ها) از بین می رود، شهر دمشق در اثر شدت کشت و کشتار ویران می شود، اما بیت المقدس به احترام نشانه های پیامبران در امان است.
با انجام توبه می توان وقوع این فاجعه وحشتناک را به تاخیر انداخت.
با ظهور حضرت مهدی(عج) دنیای ما به گلستانی معطر تبدیل خواهد شد.

تا کی بتمنای وصال تو یگانه  

اشکم شود از هر مژه چون سیل، روانه

خواهد بسر آید شب هجران تو یا نه؟

                                   ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

                                   جمعی بتو مشغول و تو غایب ز میانه

رفتم بدَر صومعه عابد و زاهد

دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد

در میکده رهبانم و در صومعه عابد

                                   گَه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد

                                   یعنی که ترا میطلبم خانه بخانه

آن روز که رفتند پی هر کار

زاهد بسوی مسجد و من جانب خمار

حاجی برَه کعبه و من طالب دیدار

                                  من یار طلب کردم و او جلوه گه یار

                                  او خانه همی جوید و من صاحب خانه

هر در که زدم صاحب آن خانه تویی تو

هر جا که روم  پرتو  کاشانه  تویی  تو

در میکده  و  دیر  که  جانانه  تویی  تو

                                 مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو

                                 مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه

بلبل بچمن ز آن گل رخسار نشان دید

پروانه در آتش شد و اسرار، عیان  دید

عارف صفت ذات تو در پیر و  جوان  دید

                                  یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید

                                  دیوانه نیم من که روم خانه به خانه

عاقل بقوانین خرد راه تو پوید

دیوانه برون از همه آیین تو جوید

تا غنچه ی نشکفته ی این باغ که بوید

                                  هر کَس بزبانی صفت حمد تو گوید

                                  مطرب بغزلخوانی و بلبل به ترانه

 بیچاره  بهائی  که  دلش  پر  ز غم  تست

هر چند که عاصی است ز خیل خدم تست

امید   وی   از   عاطفت   دمبدم   تست

                                  تقصیر (خیالی) بامید کَرم تست

                                  یعنی که گنه را به از این نیست بهانه

                         به نام خداوند مهربان

 سلامی آفتابی به تمام بینندگان وبلاگ. از امروز 22 دی 1385 کار وبلاگ آغاز می شود.    این وبلاگ متعلق به همه شماست، با نظرات خود مرا راهنمایی بفرمایید.

                                امیدوارم همیشه موفق باشید.